STEROWANIE C.O. (karta nr 957)

Podstawą do opracowania poniższego projektu było założenie, że idealny system regulacji temperatury w obiektach wielkogabarytowych powinien umożliwić regulację temperatury w każdym pomieszczeniu oddzielnie oraz nadzór i kontrolę nad całością, co dałoby możliwość ekonomicznego zarządzania budynkiem.

System zbudowano w oparciu o technologię rozproszonej inteligencji LonWorks (Praca w Lokalnych Sieciach Operacyjnych).

Oznacza to, że każdy z modułów (regulatorów) wykonuje przeznaczone dla siebie zadanie (utrzymanie ustawionej temperatury w danym pomieszczeniu) mając możliwość komunikowania się z sąsiednimi regulatorami w celu sprawdzenia poprawności własnej pracy oraz komunikuje się z centralnym komputerem w celu pobrania nowych parametrów pracy lub wysłania wyników do analizy centralnej.

Taka struktura systemu umożliwia :

1. Ustawienie przez administratora dla wszystkich pomieszczeń lub ich części temperaturę którą mają utrzymać np. w dniu wolnym od pracy temperaturę niższą od normalnej ponieważ pomieszczenia lub ich część nie jest wykorzystana.
2. Dzięki możliwościom obliczeniowym jednostki centralnej jest możliwe obliczanie dla każdego pomieszczenia czasu potrzebnego na jego ogrzanie od temperatury obniżonej do uzyskania właściwej na żądaną godzinę.
3. Uzależnienie ogrzewania od warunków pogodowych.
4. Wskazania na komputerze centralnym temperatury we wszystkich pomieszczeniach oraz alarmowanie o temperaturach zbyt niskich lub zbyt wysokich.
5. Wskazanie kłopotów z ogrzaniem pomieszczenia lub grupy pomieszczeń (np. otwarte okno).
6. Obliczanie zużycia energii cieplnej wydatkowanej na poszczególne pomieszczenia lub grupy pomieszczeń.

Sieci neuronowe zastosowane w projekcie posiadają kilka ważnych cech które zdecydowały o ich użyciu :

1.Elastyczność w rozbudowie tzn. następne elementy można dokładać jak klocki bez zatrzymania systemu.
2.Ilość możliwych regulatorów w sieci to 32 000.
3.Działanie systemu w sposób niezależny tzn. brak komunikacji regulatora z komputerem centralnym nie powoduje jego zatrzymania a jeśli ustanowimy kilka dróg komunikacji z jednostką centralną to regulator będzie próbował komunikować się poprzez inne regulatory które tą łączność będą posiadać.
4.Prostota podłączenia (jeden przewód dwużyłowy).